Οδοιπορικό στο Πήλιο του Giorgio de Chirico

Ας θυμηθούμε ένα μαγευτικό ταξίδι από τα παλιά!

Βόλος, Πορταριά και Μακρυνίτσα για αρχή

Μπορεί να έχουµε πάει αρκετές φορές, όµως πάντα ανακαλύπτουµε κάτι καινούριο. Ο λόγος για το πανέµορφο Πήλιο, µε 24 κεφαλοχώρια που το ένα είναι οµορφότερο από το άλλο. Με τα τσιπουράδικα του Βόλου να µονοπωλούν την πρώτη µας στάση στην περιοχή, αρχίσαµε να ανηφορίζουµε στις φιδίσιες στροφές του Πηλίου µε τα υπέροχα αρχοντικά της Μακρυνίτσας και της Πορταριάς που συναντάµε στον δρόµο µας.

Στάση για καφεδάκι και γλυκό του κουταλιού στη γραφική πλατεία της Πορταριάς που απέχει µόλις 12 χιλιόμετρα από τον Βόλο και στη συνέχεια κατεύθυνση για Μακρυνίτσα, που έχει χαρακτηριστεί -και όχι άδικα- το µπαλκόνι του Πηλίου, για την υπέροχη θέα που προσφέρει στον Παγασητικό από την ιστορική πλατεία της µε τα πλατάνια και τη µαρµάρινη βρύση µε τις τέσσερις χάλκινες λεοντοκεφαλές. Τα κινητά µας «πήραν φωτιά» στο καφενείο Θεόφιλος, όπου δεν σταµατήσαµε στιγµή να φωτογραφίζουµε τη µεγάλη τοιχογραφία του διάσηµου Έλληνα ζωγράφου Θεόφιλου Χατζηµιχαήλ από το 1910, µε τίτλο «Μάχη στην Κρύα Βρύση».

Συνεχίζοντας για Τσαγκαράδα, η διαδροµή µέσα σε µικρά χωριουδάκια µε πυκνή βλάστηση πραγµατικά σε καθηλώνει, ειδικά όταν έρχεσαι από µεγάλη «τσιµεντούπολη». Το χωριό µοιάζει βγαλµένο από ένα πυκνό δάσος γεµάτο καστανιές, φτέρες και πανύψηλα πλατάνια.

Πανέµορφα αρχοντικά, χτισµένα στο ύφος και στο στυλ της πηλιορείτικης παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, «κλέβουν» αµέσως τη µατιά µας. Τα τελευταία χρόνια, έχουν ανοίξει υπέροχοι ξενώνες µε σεβασµό στη λεπτοµέρεια και κυρίως στην τοπική αρχιτεκτονική.

Επιλέξαµε για τη διαµονή µας το «Arnica Montana», ένα αρχοντικό κοµψοτέχνηµα και ξεκινήσαµε για µια «αναγνωριστική» βόλτα λίγο πριν σουρουπώσει. Τρεχούµενα νερά κάνουν το τοπίο ονειρικό, ενώ τα αγέρωχα αρχοντικά σε µεταφέρουν αρκετά χρόνια πίσω. Πλακόστρωτα καλντερίµια και άγρια, φυσική, οµορφιά δικαιολογούν απόλυτα τους θεούς του Ολύµπου που επέλεξαν τα χωριά του Πηλίου για τις διακοπές τους.

Καθώς πέφτει η νύχτα, τα φώτα των σπιτιών ανάβουν, δίνοντας στα πηλιορείτικα βουνά µια εξωπραγµατική διάσταση. Όσο για το κλείσιµο της βραδιάς µας; Πηλιορείτικη ταβέρνα µε σπετσοφάι, φασολάδα, κόκκινες καυτερές πιπεριές, πίτες, χωριάτικα λουκάνικα και τσίπουρα.

Ανάβαση στις Μηλιές µε τον Μουτζούρη

Μετά από έναν χορταστικό ύπνο, απολαµβάνουµε ένα πλούσιο πηλιορείτικο πρωϊνό µε ζεστά ψωµάκια και παραδοσιακές µαρµελάδες.

Ξεκούραστοι και γεµάτοι ενέργεια ξεκινάµε νωρίς µε προορισµό τα Άνω Λεχώνια (διαδροµή 36 χλµ.). Φτάνοντας στο χωριό, αφήνουµε το αυτοκίνητο στον µεγάλο χώρο στάθµευσης µπροστά στον σιδηροδροµικό σταθµό και ανυπόµονοι να ζήσουµε µία ξεχωριστή εµπειρία µε τον Μουτζούρη, επιβιβαζόµαστε στο θρυλικό τρένο.

Η ώρα είναι 10:00 και το τρενάκι του Πηλίου σφυρίζει δίνοντας το σύνθηµα µίας αξέχαστης ορεινής διαδροµής µέχρι τις Μηλιές. Μία από τις πιο στενές σιδηροδροµικές γραµµές στον κόσµο (60 εκατοστά) φιλοξενεί τα 4 βαγόνια του Μουτζούρη, όπως λεγόταν κάποτε το τρενάκι του Πηλίου, για να δηλώσει την ατµοκίνηση και τον καπνό που άφηνε στο πέρασµά του. ∆ιασχίζοντας τις κατάφυτες πλαγιές µε την πυκνή βλάστηση από πλατάνια και πουρνάρια, η µοναδική στάση του τρένου γίνεται για µόλις 15 λεπτά, στην Άνω Γατζέα, για να συνεχίσει «ξεφυσώντας» και λικνίζοντας τα βαγόνια του για µια ανάβαση συνολικού µήκους 15 χιλιοµέτρων.

Στη διαδροµή συναντάµε µοναδικά αξιοθέατα, όπως η λίθινη πεντάτοξη γέφυρα Καλόρεµα, αλλά και η µεγάλη µεταλλική γέφυρα του Ταξιάρχη ή Ντε Κίρικο, από το όνοµα του σχεδιαστή και πατέρα του µεγάλου ζωγράφου.

Το τρενάκι λειτουργεί από την άνοιξη µέχρι το φθινόπωρο, µε ειδικό πρόγραµµα κυκλοφορίας, µε 1 ηµερήσιο δροµολόγιο στην ορεινή διαδροµή.

Τον υπόλοιπο χρόνο είναι δυνατή η κυκλοφορία του µε ενοικίαση, µετά από συνεννόηση µε το Γραφείο της Hellenic Train στον Βόλο. Το ιστορικό τρενάκι, που παλαιότερα διένυε την απόσταση Βόλος-Μηλιές, κυλούσε πάνω στον επίσης ιστορικό σιδηρόδροµο του οποίου η κατασκευή άρχισε το 1892, µε πρώτο το κοµµάτι µέχρι τα Λεχώνια, για να παραδοθεί τελικά το 1896. Το υπόλοιπο κοµµάτι µέχρι τις Μηλιές κατασκευάστηκε στη συνέχεια, για να τεθεί σε λειτουργία το 1903. Την επίβλεψη της κατασκευής του σιδηροδροµικού δικτύου είχε ο Εβαρίστο Ντε Κίρικο, ο πατέρας του γνωστού ζωγράφου Τζόρτζιο Ντε Κίρικο, ο οποίος γεννήθηκε στον Βόλο, ενώ ο µικρός τότε Ντε Κίρικο ήταν εκεί, παρατηρώντας το µέσο που έµελλε αργότερα να τον εµπνέει και να συνοδεύει σταθερά τις δηµιουργίες του.

Μετά από 90 λεπτά, φτάνουµε στο τέρµα της διαδροµής, στον σιδηροδροµικό σταθµό στις Μηλιές. Πυργόσπιτα µε πλακόστρωτες σκεπές, στενά παραθυράκια κατά το πρότυπο της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και αυλές γεµάτες λουλούδια είναι οι πρώτες εικόνες από το γραφικό χωριό. Η βλάστηση και το ορεινό τοπίο δένουν αρµονικά µε την εντυπωσιακή θέα στον Παγασητικό κόλπο που κόβει την ανάσα. Οι Μηλιές έχουν αναπτυχθεί εδώ και χρόνια τουριστικά, χωρίς όµως να έχει αλλοιωθεί το τοπικό τους χρώµα. Αν και το τρενάκι επιστρέφει στα Άνω Λεχώνια στις 3 το µεσηµέρι, αποφασίζουµε να µείνουµε στις Μηλιές και να ξαναζήσουµε την εµπειρία του Μουτζούρη την επόµενη µέρα. Διανυκτερεύουµε στο αρχοντικό «Φιλιππίδη», στο οποίο µας οδήγησαν πλακόστρωτα καλντερίµια, αφού πρώτα γευτήκαµε τις νοστιµιές του «Παλιού Σταθµού». Οι οµορφιές του Πηλίου είναι ατελείωτες. Σύντοµα θα ξανάρθουµε!

Info

Το τρένο αναχωρεί από τα Άνω Λεχώνια στις 10 π.µ. και επιστέφει από τις Μηλιές στις 15.00 µε ενδιάµεση στάθµευση 15’ στην Άνω Γατζέα και στις δύο κατευθύνσεις διαδροµής. Το εισιτήριο για την απλή διαδροµή κοστίζει 10 €, ενώ για διαδροµή µε επιστροφή κοστίζει 18 €. Το παιδικό εισιτήριο κοστίζει αντίστοιχα 6 € και 10 € και ισχύει για παιδιά ηλικίας 4-12 ετών. Ισχύουν επίσης ειδικές εκπτώσεις από Δευτέρα έως Παρασκευή για οµάδες επιβατών, καθώς και ειδικές τιµές για ενοικίαση του τρένου ολόκληρο τον χρόνο.

Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα μας.