Train Diaries

Στο βαγόνι με τη Μαρία Κόφου

Μαρία Κόφου

Το τρένο, οι διαδροµές και οι άνθρωποι που τα αγαπούν. Σε πρώτο πρόσωπο.

Η Μαρία Κόφου είναι από τους τυχερούς που έκαναν το χόµπι τους επάγγελµα. Καθώς αγαπούσε πάντα το γράψιµο, επέλεξε να σπουδάσει δηµοσιογραφία στο Πάντειο. Έκανε µεταπτυχιακό στα digital media και την επικοινωνία στο Μιλάνο, αλλά παράλληλα ξεκίνησε το blog της µε θέµα τα ταξίδια. Πλέον, το travel blogging είναι η βασική της απασχόληση και στα επαγγελµατικά πλάνα της πρωταγωνιστούν οι νέοι προορισµοί που θέλει να ανακαλύψει. Αν µάλιστα περιλαµβάνουν και κάποια διαδροµή µε τρένο, τόσο το καλύτερο!

 

Έχει ήδη διασχίσει µε τρένο το 1/3 του πλανήτη, ενώ τα µελλοντικά της σχέδια συµπεριλαµβάνουν κάποιες από τις διάσηµες γραµµές τρένου στον κόσµο. Εξάλλου, τα ταξίδια είναι αναπόσπαστο κοµµάτι της ζωής της και όπως υποστηρίζει το τρένο είναι ο αγαπηµένος της τρόπος για να επισκεφτεί µέρη που ούτε το αυτοκίνητο δεν µπορεί να φτάσει.

 

Πώς ξεκίνησε η ιδέα για το ταξιδιωτικό blog;
 

Το blog µου «γεννήθηκε» κυριολεκτικά πάνω στο τρένο σε µια διώρη διαδροµή από το Desenzano στο Milano. Αρχικά το ονόµασα TrainStories from my world και είχε ιστορίες από την καθηµερινή µου 4ωρη διαδροµή µε τραίνα. Ιστορίες από τους συνεπιβάτες µου, σκέψεις και αστεία περιστατικά. Ήρθε, δηλαδή, σαν µια ανάγκη έκφρασης και παράλληλα έναν τρόπο για να µαθαίνουν οι δικοί µου άνθρωποι νέα µου, επειδή ζούσα στην Ιταλία.

 

Ποια είναι η πρώτη εικόνα που έχεις στη µνήµη σου από ταξίδι µε τρένο;


Ήµουν στη Β’ Λυκείου και ήταν το πρώτο µου ταξίδι εντελώς µόνη µου. Πήγαινα στη Θεσσαλονίκη για να µείνω για λίγες ηµέρες σε οικογενειακούς φίλους. Εκεί έγραψα και το πρώτο µου ποίηµα, αφιερωµένο στη συµπρωτεύουσα. Τώρα που το σκέφτοµαι, το τρένο ήταν πάντα για εµένα πηγή έµπνευσης. Θυµάµαι να κάθοµαι δίπλα στο παράθυρο και να χαζεύω εκστασιασµένη τα τοπία να περνούν ενώ ξετρελαινόµουν να κρυφοκοιτάζω τους γύρω µου και να δηµιουργώ φανταστικές ιστορίες για το πού µπορεί να πηγαίνουν.

 

Τι απολαµβάνεις περισσότερο στο ταξίδι µε τρένο;


Αγαπώ τη διαδροµή. Το ότι µπορείς να ταξιδεύεις από το ένα σηµείο στο άλλο έχοντας πλήρη εικόνα των βουνών, των πεδιάδων, των πόλεων και των χωριών που αφήνεις πίσω σου. Τα τοπία που εναλλάσσονται και περνούν βιαστικά µπροστά σου, το ρυθµικό νανούρισµα, οι στάσεις στα µικρά χωριουδάκια κρυµµένα µέσα στο πράσινο, οι γραφικές αποβάθρες... Το λέω συνέχεια. Το τρένο όσο γρήγορο και να είναι, συνεχίζει να κουβαλάει µαζί του ένα ροµαντισµό από άλλες εποχές.

 

Ένα από τα ταξίδια που έχεις κάνει είναι από τη Ρωσία στην Κίνα µε τον Υπερσιβηρικό. Τι έχεις κρατήσει από αυτή την εµπειρία;

 

Ο Υπερσιβηρικός ήταν για εµένα ταξίδι που ονειρευόµουν από παιδί. Καθώς κανείς από τους δικούς µου ανθρώπους δεν ήθελε να έρθει µαζί µου αποφάσισα να το οργανώσω και να το πραγµατοποιήσω µόνη µου.

 

Τον Ιούλιο του 2015 πάτησα το πόδι µου στην αποβάθρα του τρένου στη Μόσχα. Για τέσσερις ηµέρες έµεινα στο τρένο χωρίς να βγω καθόλου, µέχρι να φτάσω στη Σιβηρία. Τα µέρη εναλλάσσονταν, από τις πόλεις στα µικρά χωριουδάκια µε τα πολύχρωµα ξύλινα σπιτάκια της Σιβηρίας και µετά αλλαγή στο Irkutsk για να πάρω τον Υπερµογγολικό µε κατεύθυνση τη µογγολική στέπα.

 

Οι αγαπηµένες µου στιγµές ήταν η ανατολή και η δύση του ηλίου και εγώ στον διάδροµο µε ένα ποτήρι καυτό καφέ στο χέρι να κοιτάζω το µαγικό τοπίο και να αναρωτιέµαι σε ποιο time zone να βρίσκοµαι (αλλάξαµε εφτά time zones -άλλωστε διασχίσαµε το 1/3 του πλανήτη!). Και µετά την ηρεµία της στέπας, η καταπράσινη επαρχία της Κίνας και ξαφνικά η βαβούρα του Πεκίνου. Στο ενδιάµεσο κουβέντες, σφηνάκια βότκας, µοίρασµα φαγητού µε ντόπιους Ρώσους, Μογγόλους και Κινέζους. Συζητήσεις µέσω google translator. Το ταξίδι αυτό ήταν για εµένα µια αποκάλυψη, ένα προσωπικό στοίχηµα και ένα µεγάλο βήµα για να βγω από τη ζώνη ασφαλείας µου και να εµπιστευτώ το ένστικτό µου αλλά και τους γύρω µου.

 

Ποιο είναι το ταξίδι που ονειρεύεσαι ή προγραµµατίζεις να κάνεις στο µέλλον;


Το επόµενο rail trip που θα κάνω είναι το inca rail στο Περού, το οποίο πηγαίνει στο Machu Picchu. Στα µελλοντικά σχέδιά µου είναι το θρυλικό Orient Express από τη Βενετία µέχρι την Κωνσταντινούπολη, το Τρένο Μύτη του Διαβόλου, το οποίο διασχίζει τις Άνδεις στο Εκουαδόρ αλλά και το Bernina µεταξύ Ιταλίας και Ελβετίας.

 

Υπάρχει κάτι που ελπίζεις να γίνει στο µέλλον και θα κάνει τη µετακίνηση µε τρένο πιο πρακτική;


Ελπίζω και στην Ελλάδα να αρχίσουν να υπάρχουν περισσότερα δροµολόγια, πιο γρήγορα τρένα, πιο πολλές επιλογές ώστε να µπορεί ο επιβάτης να ταξιδέψει σε όλη την Ευρώπη ξεκινώντας από τη χώρα µας και χωρίς να χρειάζεται να πάρει πλοίο ή αεροπλάνο. Προσφορές και εκπτώσεις σε γιορτές και φεστιβάλ θα βοηθήσουν επίσης αρκετά ώστε όλο και περισσότεροι ταξιδιώτες να επιλέγουν το τρένο για τα ταξίδια τους.

 

Έχεις κάποια συµβουλή να δώσεις σε κάποιον που θα ταξιδέψει µε τρένο;


Όταν ταξιδεύω, έχω πάντα µαζί µου την αγαπηµένη µου µουσική, ένα καλό βιβλίο, ιδανικά µε θεµατολογία που αφορά στα τρένα και πολλές φορές µέχρι και το tablet µου, το οποίο είναι εφοδιασµένο µε train movies.

 

Έτσι µπαίνω στο κατάλληλο mood και το απολαµβάνω πολύ περισσότερο. Το να έχεις µαζί σου ένα µαξιλαράκι ταξιδιού είναι αρκετά εξυπηρετικό ώστε να κάνει το ταξίδι σου πιο άνετο. Αν το ταξίδι είναι µακρύ, καλό είναι να σηκώνεσαι και να περπατάς ανά διαστήµατα ενώ το bar - restaurant είναι πάντα ένα καλό µέρος για να γνωρίσεις κόσµο και να περάσεις ακόµα πιο γρήγορα και ευχάριστα τις ώρες σου µέχρι τον τελικό προορισµό σου.

 

Info
 

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για τα ταξίδια της Μαρίας στο blog της tstories.gr (υπάρχει και κατηγορία train stories), αλλά και στο instagram (#tstoriestrains, #mytranssiberiandream1 και 2, #tfortrains).