Ο παλιός Σταθμός του Πειραιά
Ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός του Πειραιά είναι ένα έργο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, ιστορικής και κοινωνικής σημασίας για την πόλη.
Ορθώνεται στα όρια του λιμανιού, ακριβώς δίπλα από το ναό του Αγίου Διονυσίου, και υπήρξε ένα πολύ προηγμένο τεχνικά έργο για την εποχή του.
Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και αποτέλεσε μέρος του οράματος του Χαρίλαου Τρικούπη για τη σύνδεση της πρωτεύουσας με τη Βόρεια Ελλάδα και την Ευρώπη. Το κεντρικό κτίριο του σταθμού είναι ένα επιβλητικό πέτρινο κτίσμα. Ο διώροφος πυρήνας του πλαισιώνεται από δύο μονώροφες πτέρυγες και συμπληρώνεται από ένα μεγάλο υπόστεγο, τις αποβάθρες και τις σιδηροδρομικές γραμμές στην πίσω όψη του.
Το κτίσμα περιβάλλεται από έκταση 17 στρεμμάτων. Ο σταθμός λειτούργησε για έναν ολόκληρο αιώνα -από το 1904 μέχρι το 2004- και έγινε γνωστός ως ο «σταθμός της ξενιτιάς», καθώς ήταν η αφετηρία αναχώρησης για πολλούς μετανάστες που αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή στη Βόρεια Ευρώπη.
Λόγω της θέσης και της αρχιτεκτονικής του, το 2004 ο σταθμός χαρακτηρίστηκε ως μνημείο από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων.
Με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων επιχειρήθηκε η ανακαίνισή του, όμως καθώς αυτή ολοκληρώθηκε μετά τους αγώνες, ο Σταθμός δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε.
Σήμερα ο σταθμός έχει μισθωθεί στον Δήμο του Πειραιά, με την προοπτική να λειτουργήσουν στις εγκαταστάσεις του ένα μουσείο αφιερωμένο στο ρεμπέτικο τραγούδι, ένα πολιτιστικό κέντρο, χώροι πρασίνου και αναψυχής, καθώς και ποδηλατόδρομοι κατά μήκος των παλαιών γραμμών του τρένου.
